YORGUN RUHUM

YORGUN RUHUM

Artık hayattan keyif alamaz oldum
Mutluluklarım sadece kısa bir andan ibaret
İçime atmamak için yazıyorum
Ki doluyu taşırmaya ne hacet
 
Belki merak edersiniz ne olduğunu
Sorsanız verecek bir cevabım dahi yok
Kim bilir yüreğimdeki hangi çatlağın depremiydi bu
İçimdeki enkaz dışımdakinden çok
 
Her şiirimi veda niyetiyle yazar oldum
Hangisi son olur benim için de muğlak
Şu hayattan ne umdum ne buldum
Hissediyorum az ilerisi son durak
 
Erken gelebilir ama gücüm kalmadı
Ruhuma dar aciz bedenim
Nasıl çözülür bir türlü aklım almadı 
Son çare bu sefil hayata son veririm
 
Ama böyle bitemez
Çabuk unutulur zira
Kimim kimse bilmez
Kaybolurum karanlıkta 
 
Neyse en azından annem var 
Göçüp gitsem de onun yüreğinde olurum
Belki gönlü hep beni arar
Ama üzülmesin, ben onu gittiğim yerde de bulurum
 
Buğrahan Kapucuoğlu