rüzgar gülü ve süveyda

rüzgar gülü ve süveyda
 
şimdi paylaşmak seninle bir hayatı, 
yürümek aynı adımlarla bir şehri, 
dünya’yı aynı renk görmek hatta seninle. 
çünkü gidişin nice zamandır karlı bir tepe gibi değil içimde, 
gecenin en karanlığında yıldızları izlemek gibi daha çok
sahile varmak gibi, sana bakmak gibi. 
ben sana hiç veda edemedim, 
işin aslı sen de bana etmedin. 
sen bir kendine veda etmeyi seçtin, ki ondandır kızamayışım 
şimdi orada olmak vardı, bahar geldi.
dünya kocamandı, büyüdüğümüz şehir onun yanında noktadan farksızdı. 
sen, sahi sen, yıllar yılı kalakaldın on beşinde 
ben senden sonra dört ilkbahar geçirdim, dört sonbahar 
ayaklarım kaç defa beni sana getirdi bilmem, sayamadım 
şimdi sen gör beni, bak bana 
çünkü ben başardım, sana ağlayarak anlattığım ne varsa. 
hayalini kurduğum, uğruna kendimi yorduğum ne varsa başardım. 
kalabalıklardan sıyrıldım, gittiğim her yere gözlerini taşıdım. 
ki görsünler istedim, dünya’da ne çok manzara var 

bilsinler istedim gülmeyi, unutmasınlar. 
şimdi orada olmak vardı, çiçeklerine bakardım. 

morundan kırmızısına, her birine hayrandım. 
çünkü ele avuca sığmaz ne varsa ben onlara anlattım. 
senden daha çok kimse duymadı beni, dinlemedi 
kaç ay geçti bir kez olsun rüyama gelmedin, 
küstün de benim mi haberim yok, kırdım mı seni istemeden? 
zaten beraber oturduğumuz kamelyayı da bulamıyorum artık ben. 
gel konuş, ne zaman istersen 
yeter ki gel, beni bu karanlıklara bırakma. 
yokluğunla sınama beni, bu kalabalıklara atma 
çünkü bahar geldi, yokluğun hâlâ üşütür beni 
şimdi orada olmak vardı, bir mum yakardım. 
ben büyüdüm, içimdeki seni bir türlü büyütemedim 

çok denedim, bir türlü beceremedim. 
sen ki kaldın, göğümde bir yıldız, en parlağından 

göğsümde bir rüzgar gülü, en canlısından 

aydınlıkların ortasında bir süveyda, en koyusundan. 
 
belki bir gün, biz yeniden aynı yaşta oluruz 
belki bir gün, yeniden yan yana dururuz 
şimdi değil, ama belki bir gün. 
benim daha gidecek yolum çok, 
seninse kaçacak yerin yok. 
bilirsin, şarkıda da dediği gibi, 
elbet bir gün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak.
 
meryem betül şahin.