19

19

şehrin elektrikleri kesildi, gökyüzünde koca bir evren
bir eylül, bir sonbahar geldi
kara bulutlar geldiyse de gitti, yağmur yağdıysa da iyi geldi

uzunca ağaçlık bir yol turuncuya çaldı, kuşlar toplanıp kaçtı 

hiçbir yere ait değillerdi çünkü,
her bahar kendilerine bir ev bulur, sonra da o evi terk ederlerdi. 

ama yalnız değillerdi işte, sen kadar, ben kadar.
her güz gelen kasvet sokaklara sindi, durur mu
peşi sıra bir ayaz düşün, zaten hiç gitmemiş gibi, olur mu
rüzgâr gülümün yapraklarını kırdılar bu ay, senin kalbini kırdılar 

yıllar oldu, aynı düzende döndüm durdum

yıllar oldu, her yazı güze bağladım, ağladım

senin görmediğin bütün baharlara oturdum seni anlattım,
sana onları tanıttım, hepsine seni kattım.
sonbahar hep geldi, yağmurlar, turuncu yapraklar
ben her eylül, bir cumartesi sabahına uyanmayı denedim,
her şey geldi, bir o cumartesi gelmedi.
dünya sensiz bir düzen kurdu diye dünya’ya kızdım,
sonra o düzenin çarkları arasında sıkışıp kaldım.
ben seninle hep on beş yaşında kaldım çünkü,
ben sensiz hep yaş aldım, yaşlandım.
ama her eylül, adına bir yıldız, gözlerine bir satır
ama her eylül’de yeşillerin buğulanır
ama her eylül, seni getirir, ve götürür benden
ama sen olsan da, yoksan da,
yıllardır her eylül senin, her eylül sana.

meryem betül şahin.